woensdag 27 september 2017

Een fijne vakantie, maar helaas…


Helaas trad al gauw een variant van de Wet van Murphy in werking: als er iets fout gaat, gaat er een heleboel achter elkaar fout.

We hadden een zeer goede vakantie: een schitterend gelegen, heel mooi vakantiehuisje met uitzicht op het riviertje de Dinkel in Oost Twente, een verrassend mooie omgeving en gemiddeld aanvaardbaar weer.
Uitzicht huisje: 


Uitzicht zijkant huisje, met zo nu en dan:


Van het natuurschoon, dat we in de omgeving zagen, laat ik jullie in volgende blog nog meegenieten.

Na een paar dagen bleek mijn smartphone, die aldaar slechts één blokje verbinding maakte, géén verbinding meer te maken. Netwerkantenne stuk, vermoedde de man uit de telefoonwinkel.
Ach, niet erg, de Wifi deed het nog uitstekend en we hadden nog een oud reservenokia’tje met soms ook één blokje verbinding.

Na anderhalve week bleek dat het dierenpension, waar onze twee poezen verbleven, al dagenlang had geprobeerd ons te bereiken.
Onze Abessijn Simke was ziek geworden. Het pension kreeg te kampen met een lastig virus, een niesziektevariant. Ondanks hun terechte strenge eisen wat betreft de enting hiertegen, waren een aantal katten ziek geworden. De meesten genazen snel, maar Simke was erg ziek geworden, was geïsoleerd en had zelfs dwangvoeding nodig. De dierenarts werd regelmatig geraadpleegd en er dreigde zelfs even een opname.
Met één blokje telefoonverbinding, staande op het buitenterras, lukte het dagelijks verbinding te krijgen met het dierenpension.
Hij werd daar meer dan voortreffelijk verzorgd en we besloten de vakantie voort te zetten.
Tuzka, ons Blauw Rusje, bleef gelukkig gezond.

Thuisgekomen haalden we de poezen snel op. Simke was gelukkig weer zelf gaan eten en kwam met een voorraad medicijnen thuis. Hieronder Simke:


De buurvrouw vertelde ons, dat er tijdens de hevige storm mét slagregens tijdens onze laatste vakantieweek, lekkage was ontstaan in de serre. Ze had een emmer geplaatst.
O.k., loodgieter inschakelen.

In de keuken viel me het veranderde uitzicht op: er was een grote top uit de Metasequoia geslagen, wel een derde van de oorspronkelijke boom lag in de grote prunus en de coniferenhaag. Dit stuk boom ligt redelijk stabiel. Bellen met de hovenier: deze komt het afgebroken stuk binnenkort verwijderen.
Zie allereerste foto en het totaalbeeld hieronder (er staat nog een dunne, secundaire "toptak"):


Simke ging steeds minder niezen en proesten, maar het rechteroogje knapte niet op. We zijn daar de afgelopen week vier maal mee naar de dierenarts geweest. Er bleek een beschadiging van het hoornvlies te zijn. Waarschijnlijk een uithaal van een andere kat tijdens het pensionverblijf.
Samen met het virus van de niesziekte, dat ook de slijmvliezen van het oog plaagt, had Simke een dubbel probleem met het oogje.

Een poezenziekenboegje dus, met uitgebreide schema’s van medicijntoediening.
En dat viel niet mee bij zo’n temperamentvolle Abessijn. Met list en bedrog en zoete woordjes en slimme methoden wisten we alles in de poes te krijgen, zonder onze vertrouwensrelatie met hem onder druk te zetten.
Waarbij we onze eigen kalmte probeerden te bewaren.
Vooral het bedenken van een manier om vier maal per dag de oogdruppels toe te dienen, kostte me een aantal uren nachtrust.

De dierenarts hoopt dat het langzaam verbeterende oogje op de lange duur genezen zal.