woensdag 31 december 2014

In de krochten van het afgelopen tuinjaar.


Er gebeuren soms dingen in je tuin waar je pas later - bij toeval - weet van krijgt.
Vandaag, tijdens mijn tocht door de tuin kwam ik op een plek, waar ik normaal niet kom. Wat zie ik daar voor raar gat langs de oude biels in de grond?


Een minstens 40 cm uitgegraven gat met allerlei overblijfselen eromheen van... een wespennest. Duidelijk langer geleden vakkundig en diep uitgegraven. Het fototoestel erbij gehaald, checken en zoeken op internet.
De enige die dat op zo'n manier doet is de wespendief, een roofvogel, die wel wat lijkt op een buizerd. Er staat een aardig filmpje van de natuurfotograaf Michiel Schaap op internet, waarin je ziet hoe deze vogel dat doet.
Het is niet zeker, maar bepaald niet onwaarschijnlijk dat deze vogel aan het eind van de zomer bezig is geweest zich te voederen met de larven van de wespen in dit door hem gevonden nest. Hij is zó gebouwd, dat de verontruste wespen hem niet kunnen deren.
De vogel komt is in deze streken niet talrijk, en overwintert ook nog eens in Afrika. Hij eet graag de larven van wespen en bijen.
Uiteraard moeten we de mogelijkheid openhouden dat een ander dier hier bezig is geweest met graven, maar waarom dan op deze plek?


Hierboven  zie je nog eens duidelijk hoe ingenieus en mooi de wespen, van gekauwde houtresten een soort papier-maché maken om de cellen te vormen, waaruit het nest bestaat.

Uiteraard waren we benieuwd hoe het er ín het gat uitzag. Durf ik mijn hand met fototoestel in het gat te steken? Dit zijn toch echt de krochten van de tuin.
Heel spannend, maar met leuk resultaat: resten van het nest zijn ook nog onderaards aanwezig.




Mijn vaste lezers weten wel dat ik gemengde gevoelens heb bij wespen, sinds ik vijf jaar geleden een stok in een wespennest in mijn takkenhoop stak. Dat kostte me op een haar na het leven. En mijn immunotherapie ( het equivalent van twee wespensteken één maal per 6 weken - gedurende 5 jaar - per injectie toegediend krijgen) loopt over twee maanden ten einde. Ik zou dan levenslang immuun zijn voor de ernstiger gevolgen van wespensteken.

Desondanks blijkt uit mijn vondst dat een wespennest op een vreemde plaats in de tuin kan zitten: in de grond naast een biels, tegen het huis aan, in een takkenhoop. En: niet eens aan de zonkant.
En je kunt maar beter niet in zo'n levend nest trappen...
De natuur was mij goed gezind: een ander wezen heeft het nest opgeruimd.

Ik ben benieuwd waar de overwinterende koningin het volgend jaar haar nest gaat bouwen...

zondag 21 december 2014

Kerststemming.


Dit jaar had de kerststress nog maar minimaal toegeslagen, zodat ik gisteren in alle rust de kerstboom ging optuigen. Een heuphoog sparretje met kluit, dat ik zorgvuldig in een grote pot heb gezet. Wellicht gaat hij een aantal jaren mee...
De versierde boom zag er mooi uit, in het onderste gedeelte hingen onbreekbare dingen; dat is wel handig als je rekening houdt met speelse kattenpootjes en nieuwsgierige kleuters.
Ik was tevreden.
De vorige dag had een brekende glasplaat in de koelkast al een lichte aanslag op mijn vredige kerststemming gedaan, maar die koelkast was tóch aan vervanging toe, dus bestelden we een nieuwe.
Na het optuigen van de kerstboom moesten nog zes kerskaarten in de buurt worden rondgebracht. Zes stuks in de zak gestopt. Bij huis vijf waren de kaarten op. Huh..... ?
Goed, dat raakt wel opgelost.
Thuisgekomen lagen er scherven onder de kerstboom en nog veel verder: dus dat rode appeltje was wél breekbaar. Poes liet zich even niet zien.
Het werd tijd om een mooie, zelfgebrande kerstmuziek - CD op te zetten. De muziek was mooi, maar bug na hikje, stukjes overslaan... die cd's blijken vrijwel allemaal aangetast....
En wat was dat eigenlijk voor rare chloorlucht in de bijkeuken? Pas een aantal uren later, vlak voor het naar bed gaan, bleek dat een uit de kast gevallen flacon royaal bleekwater had gelekt op een lastige plaats op de vloer.
Tja, ik ga niet vertellen wie van de echtelieden dat op zijn geweten had, maar @#$%^&*(
Daar moest wel wat Rescue Remedy aan te pas komen, alvorens de stemming weer enigszins op vredig niveau was gekomen.


Het leven trekt zich gewoon niets aan van vredige kerstsferen. Het leven gaat gewoon zijn gang.
Maar wij begeven ons gewoon richting Kerstmis en we maken er wat van, eenvoudig, rustig maar gezellig ;-)


Ik wens mijn lezers mooie feestdagen toe, op de manier, waarop dat voor een ieder het fijnst is en een voorspoedig 2015.

woensdag 17 december 2014

Grote bonte specht te gast.


Zit ik rustig 's morgens mijn krantje te lezen, zie ik buiten een vaag rood kontje voorbijschieten.
Leesbril af, gewone bril op: en ja hoor er zit een grote bonte specht bij de insectencake in de krentenboom aan de voorzijde van het huis. Best opmerkelijk, want de weg loopt op een aantal meters afstand en spechten zijn tamelijk schuw.
Mijn fototoestel gepakt en door het venster heen wat foto's geschoten. Alleen om die reden zal ik op enkele cruciale plaatsen mijn ruiten enigszins schoonhouden ;-)



Bij de vetbollen aan de rustige achterzijde van het huis hadden we vorig jaar al eens een specht gespot, daar hakte hij danig op de vetbollen in, die dan in stukken naar beneden vielen.
Maar deze specht gedroeg zich beheerster, de insectencake valt kennelijk zeer in de smaak.



Het is niet ongebruikelijk dat spechten tuinen opzoeken in de wintermaanden. Het bos is hier zo'n 500 meter vandaan en een overstapje is gemakkelijk gemaakt, zoals het eekhoorntje van de vorige post ook al deed.

Het is niet echt koud winterweer, maar toch valt het me op hoeveel vogels er op de catering afkomen. Mussen, ringmussen, koolmezen, pimpelmezen, groenlingen, vinken, soms een paartje staartmezen en een paartje boomklever (!). Merels, een lijster, vlaamse gaai en specht proberen ook wat mee te pikken.

Ik heb door de tuin verspreid een kleine zaadcontainer hangen, één mezenbollenhouder voor drie tot vier bollen en twee cakehouders. Ik probeer een maximaal aantal vogels aan te trekken tegen de minste kosten.
Ja, ja, ze eten me de oren van het hoofd. Ik heb eind november 10 kg zaad besteld, 8 pindacakes (blokken), en 60 mezenbollen. Ik ben benieuwd hoelang ze ermee zullen doen.

Ik heb al gebruik gemaakt van de oude verpakkingen van de pindablokken(cakes) om deze vol te gieten met een mengsel voor de helft hard (in pakken dus) plantaardig frituurvet en half vogelzaad. Dat is goed gelukt. De vogels vinden het iets minder attractief dan het superfood van V. ivara, maar het wordt toch graag gegeten. Dat is dan een goede low-budget oplossing, die hier op creatieve wijze wordt toegepast.

woensdag 10 december 2014

Eekhoorn als sloopwerker.


Al een aantal weken vroegen we ons af welk beest de stam van onze mooie Metasequoia aan het afpellen was. De verdenking ging al spoedig naar de eekhoorn, die sinds een maand of drie zo nu en dan in het geboomte van onze tuin rondsprong.
En ja hoor, een paar dagen geleden werd hij op heterdaad betrapt.
Nu komen heterdaadjes doorgaans niet scherp op de foto en dat is hier ook het geval. Ik moest van achter het keukenraam opereren en eerlijk gezegd was ik ook danig aangeslagen van de fanatieke sloopactiviteiten van dat "schattige" eekhoorntje.


Hij was warempel wel minstens tien minuten stevig aan de gang. Hij verzamelde de afgestripte schorsdelen in behapbare pakketjes in zijn bek, 


en toen hij het genoeg vond ging hij er met zijn buit vandoor,


Zo'n klein beestje en zó strippen aan mijn mooie boom! De stam van de Metaseqoia gaat er een beetje mishandeld uitzien.


Nu heeft de Metasequoia een hele dikke, wat lossige en vrij zachte schors. Het eekhoorntje zal het wel gebruiken als bouwmateriaal voor de binnenkant van zijn nest. Straks heeft hij er verdorie nog een handeltje in opgezet.
Ik ben natuurvriendelijk en beschouw de komst van het eekhoorntje - het bos is zo'n 500 meter verder - als een hele leuke verrassing. Maar het strippen mag de boom uiteraard niet wezenlijk schaden. Ik denk dat het mee zal vallen, vanwege die dikke schors, het kan wel wat lijden...

Ik kan toch dat eekhoorntje niet met mijn supersoaker ( waterpistool) uit de boom gaan jagen ;-) Het is ook nog een heel mooi eekhoorntje, jammer dat hij niet beter op de foto is gekomen.

maandag 1 december 2014

Maandelijks hetzelfde stukje tuin gespot: december.


Dit is de laatste keer dat ik hetzelfde kleine stukje tuin aan het begin van de maand op de foto zet. Het verschil met de vorige maand is goed te zien: het is echt een stukje herfsttuin geworden.
Neergevallen blad, vooral van de Metasequoia en de beuk en eiken uit de omgeving. Een aantal vaste planten bovenin de foto hebben hun blad verloren. Het neergevallen blad zal de wortels van de planten beschermen tegen al te veel kou.
Toch is er nog veel groen, ondanks de paar nachtjes zeer lichte nachtvorst. Deze week brengt nog een aantal nachten lichte vorst. Dan zullen meer planten in de tuin instorten.
Officieel ligt de herfst nu achter ons en is de winter begonnen.
Hieronder nog een keer het nog weer steviger geworden rozet van de Papaver oriëntale, de vorst kan hem wat mishandelen. maar hij zal in het voorjaar betrekkelijk ongehavend uit de strijd komen.


En nu ga ik weer broeden op een nieuw maandelijks project voor het volgend jaar. Het blijft leuk, een klein stukje tuin maandelijks te bekijken, maar het moet voor mijzelf ook wel een beetje spannend en uitdagend blijven...