zondag 29 juni 2014

Ergens moet het zijn...


Als ik door mijn tuin loop, denk ik vaak aan misschien wel het mooiste "tuingedicht", dat ik ken:

 
ergens moet het zijn
een soort verwilderde tuin
van oude stilte


 
een boom voor het huis
zacht wazelt hij zijn verhaal
niemand begrijpt het


het heeft geregend
de tuin dampt goede geuren
aarde die verlangt


J. C. van Schagen






8 opmerkingen:

  1. Prachtig...en zeker in combinatie met je foto's...en die laatste zinnetjes over de regen...dat was hier vanochtend...

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Erg toepasselijk. Terecht dat je daar aan denkt, en mooie foto's ook

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Het gedicht en je foto's sluiten naadloos op elkaar aan, Zem, heel mooi!

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Mooi, zowel het gedicht als de foto's. Fijn dat je schoonheid in zo'n forse regenbui kan zien ;)

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Hé, dat gedicht hangt al jaren in onze gang, in een mooie kader, eens cadeau gekregen, ik lees het dus bijna elke dag, en vind het nog altijd prachtig. Els

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Ik kende het gedicht niet. Heel mooi. Bedankt daarvoor!

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Echt heel mooi omschreven Zem
    en met jou tuin dan "ben" je er ook :-)
    Hele mooie foto's en vooral foto 1 en foto 4
    vind ik prachtig. Die hebben een geweldige sfeer en uitstraling.
    Hartelijke groetjes, Helma

    BeantwoordenVerwijderen