vrijdag 15 november 2013

De Metasequoia: een herontdekte fossiele boom.


In onze tuin hebben we twee Metasequoia's. De Metasequoia glyptostroboides ofwel watercypres is  een bomensoort, waarvan men tot de jaren veertig van de vorige eeuw nog dacht, dat hij al lang was uitgestorven. Hij was alleen als fossiel bekend. Tót een houtvester in een afgelegen streek in Zuid China drie exemplaren van een bijzondere, bladverliezende naaldboom vond: na onderzoek bleek dat de Metasequoia te zijn. Bij een expeditie in 1945 bleken er in dit gebied nog meer van deze bomen te zijn.
De sindsdien in de handel zijnde Metasequoia's zijn allen ontstaan uit zaad van deze bomen.

De boom behorende tot de cypresfamilie en heeft zeer spannende en bekende familieleden: de Redwoods uit Californië en Oregon, de reuzensequoia's of mammoetbomen en de moerascypres
(Taxodium).

De Metasequoia is absoluut niet geschikt voor een kleine tuin, hij kan in vrij korte tijd behoorlijk hoog worden – uiteindelijk wel 25 meter – en ook breed. Een mooie boom heeft vochthoudende grond nodig, vormt een prachtige piramidevormige kroon met zachte, heldergroene naaldjes op takjes, die schitterend verkleuren in de herfst en daarna met de takjes worden afgeworpen.


Ook in de zomer is de boom nooit echt massief, er blijft een zekere transparantie in de kroon.


Zowel door zijn voorgeschiedenis als door zijn uiterlijk koester ik al heel lang grote sympathie voor deze boom. Vrij snel nadat we hier 17 jaar geleden zijn komen wonen hebben we aan de noordzijde van het huis een jonge metasequoia aangeplant, die nu al naar de tien meter neigt.
Zeven jaar geleden viel aan de westkant van het huis tijdens een storm een grote spar om, die door de brandweer moest worden omgezaagd omdat hij het huis bedreigde. Hiervoor in de plaats is ook weer een Metasequoia gekomen, mede door zijn transparantie. Deze is inmiddels al even groot als de oudere.
Omdat wij een veenpakket als ondergrond hebben, is de grond voldoende vochthoudend voor deze bomen.

Het is aardig hoe de vorm van een boom uiteindelijk toch bepaald gaat worden door invloeden van buiten. De boom aan de noordkant valt op door de schitterende, stoere, doorleefde stam met dikke aderen. 


De vorm van de kroon is niet mooi conisch: de top van de boom is afgestorven tijdens de strenge vorst met extreme sneeuwval begin maart 2005. De onderste takken zijn daardoor breder geworden en het lijkt of de stam zijn kracht niet kwijt kon en daardoor die stoere basis ontwikkelde.
Maar een boom zal altijd proberen een nieuwe top aan te maken en als je goed kijkt naar de onderstaande foto zie je dat ook gebeuren, er zijn concurrerende toppen, maar één lijkt het te gaan winnen. De boom kan nu weer de hoogte in.



De boom aan de westkant, op de foto hieronder, staat wat beschutter, houdt langer de herfstkleur en heeft een prachtige vorm. De groei zit meer in de hoogte dan in de breedte en dat komt wel goed uit.


De bomen zitten nog schaars in wat mooi gekleurd gebladerte, maar gaan weldra uitgekleed in winterrust.
Al hebben de meeste mensen geen mogelijkheid deze boom een plek te geven: de laatste jaren hebben veel gemeenten ze aangeplant. Je kunt ze dus tegenkomen en zo tóch genieten van de aanblik van deze bijzondere boom, door het hele jaar heen.

23 opmerkingen:

  1. Mooi verhaal inderdaad, en indrukwekkende bomen. Twee huizen verder staat de hoogste boom van de regio, een Metosequoia van 32 meter hoog en een stamomtrek van 5,3 m. Ooit gaan jouw bomen er ook zo uitzien ;-)

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. 5,3 meter stamomtrek en 32 meter hoog oei! Het lijkt me een geweldige boom om te zien!
      Wat onze bomen betreft: we zullen die hoogte niet meer beleven vermoedelijk, en ik maak me geen illusies wat betreft een volgende huiseigenaar t.z.t: meestal gaat alles plat ;-(

      Verwijderen
    2. Ik ben naar aanleiding van dit berichtje met mijn oudste zoon eens tot aan de boom gestapt. Ook al deed hij er achteraf stoer en lacherig over, hij was er duidelijk door gefascineerd en in geïnteresseerd. Een deel van de boom is zwartgeblakerd (blikseminslag), dus hij noemt hem onze bliksemafleider ;-)

      Verwijderen
    3. Deze boom heeft dus ook een echte historie: de blikseminslag overleefd. Erg goed, dat de zoon geïnteresseerd raakte!

      Verwijderen
  2. Mooie post..en ik ben blij dat ik nu weet van het 'ontstaan'van deze prachtige reus...
    Ik heb hem ook staan, en hij is 30 jaar oud, een flinkerd al dus, en vind hem ook zo mooi...die stam is ook zo prachtig, maar qua lengte heeft zijn buurboom een betula pendula toch nog steeds een voorsprong :)
    Hier is hij gelukkig nog nooit stuk gewaaid, of bevroren, dus de boom is echt heel mooi conisch...alleen krijgt hij nu af en toe wel dode takken...die er dan te pas en te onpas uit vallen...

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ja, die takken, die eruit vallen, dat heeft onze "oudste" ook al wel. Maar wat bijzonder, dat hij bij jou al 30 jaar oud is, en zo mooi van vorm!

      Verwijderen
  3. Het zijn prachtige bomen ja, en ondanks dat ik wel wat ruimte heb, vind ik ze erg groot worden, maar mijn man wilde zooooo graag een Metasequoia. De onze staat er nu nog net geen 3 jaar maar groeit als kool op onze natte veengrond. Ik hou ook van het transparante en die stam........is gewoon schitterrend.
    groeten, Janneke

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ze worden héél groot, maar het transparante bljjft en de stam: dat wordt haast een beeldhouwwerk. Koester hem maar Janneke, je gaat hem vast steeds meer waarderen.

      Verwijderen
  4. Mooi verhaal over deze bijzondere boom. In ons postzegeltuintje is echt geen plaats meer voor zo'n reus.

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Het leukste - of gekste, zo u wil - vind ik evenwel dat deze boom een van de meest ideale soorten is om als bonsai te laten opgroeien.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Dat zijn broertje, de Taxodium of de moerascipres , wel voor bonsai wordt gebruikt, wist ik wel. die is nog meer een nathals, dus gewoon in een schaal water zetten.
      Maar als het even kan, is een boom, die volledig mag uitgroeien, toch nog het meest spannend.

      Verwijderen
  6. Ik heb er ook eentje maar hier groeit hij -onze zanderige grond indachtig- heel traag. Het zijn inderdaad prachtige bomen en educatief interessant omdat ze net als onze lorken in de winter hun naalden verliezen.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Toen wij ooit op zandgrond tuinierden, hadden we ook een Metasequoia. Die heeft toen één van die hete, zeer droge zomers van destijds niet overleefd. We hadden er toen eerder de tuinslang naast moeten leggen.

      Verwijderen
  7. Deze boom is een en al schoonheid Zem. Helaas is mijn tuintje te klein om deze schoonheid aan te platen. Geniet er maar van.
    Fijne zondag gewenst.

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Wat een kanjers, en zo krijgen we je huis ook eens wat beter te zien ;-)

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Goed gezien; ik vind het zelf héél romantisch, die achterkant van het huis zo door de Metasequoia heen.

      Verwijderen
  9. En ik dacht nog wel dat je niet zo'n hele grote tuin had Zem, maar deze boom heeft dus behoorlijk ruimte nodig las ik wel. Ik vind hem wel heel erg mooi hoor ook e mooie gekleurde blaadjes. Maar de stam op foto 4 vind ik echt super om te zien! Klasse

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. 910 m2, en daar moeten huis, garage en oprit vanaf: dat is voor Nederlandse begrippen een grote tuin. Dat is een voorrecht. Maar een echt grote tuin: die is naar mijn idee minstens twee maal zo groot ;-)

      Verwijderen
    2. Toch zou ik ook al blij zijn met de ruimte die jij beschrijft. Ik heb eerder wel een huis met een enorme tuin gehad (waarvan 20 4-kante meter voor mijn konijntjes). Maar we moesten helaas verhuizen en nu heb ik wel een voor en achtertuintje maar lang niet mer zo groot.

      Verwijderen
    3. Zolang we hier kunnen wonen, doe ik niets dan genieten van deze tuin, Helma.

      Verwijderen
  10. Wij hebben zo'n 35 jaar in Rotterdam gewoond, waar wij in onze achtertuin een metasequoia hadden geplant. Die groeide per jaar zowat een meter in het begin. Hij stond redelijk beschaduwd, maar was prachtig conisch, liet inderdaad af en toe takken vallen, gaf een romantisch kanteffect wat het licht betreft en gaf een heerlijk tapijt naaldjes waar een ree jaloers op zou zijn. hij was toen wij verhuisden zo'n 20 meter denk ik..? Ik mis hem! Bedankt voor de tip van de bonsai variatie. Ga ik beslist iets mee doen.
    Nog vele mooei tuinjaren toegewenst! Rose-Marie uit 't Hazeleger bij Wolfheze.

    BeantwoordenVerwijderen