dinsdag 30 juli 2013

Staren naar een "mediterraan" randje.


In mijn vorige blog suggereerde dat ik heerlijk vakantie aan het houden was in een primitief tentje.
Mijn wens was de vader van deze gedachte.
De werkelijkheid was anders. Twee oogoperaties aan het linkeroog om een maculagat te repareren dwongen en dwingen mij tot aardig wat visuele passiviteit. Ondanks het feit dat het genezingsproces nog niet voltooid is, wil ik me graag weer op bescheiden schaal in het bloggebeuren begeven.
Wat doet een tuinliefhebster, die zo geniet van het kijken naar de tuin, om deze periode door te komen?
Welnu: staren naar de mooiste plek in de tuin. 

Begin juli.
Een jaar of zeven geleden besloten we na de aanbouw van de serre, de twee terrassen, die maximaal in het zicht liggen, vanuit een bepaalde visie te beplanten.
Ter inspiratie dachten we aan de weelderig beplante wilde randjes op Zuid-Franse terrassencampings, waarop je eerste blik viel, nadat je de tent had opengeritst.

Half juli.
Dát gevoel wil ik krijgen, als ik in de zomer op mijn terras plaats neem. Of als ik vanuit de serre naar buiten kijk.
En ja, ik krijg dat gevoel ook als ik naar dat randje staar.
Dat is puur geluk en een troost in lastige tijden.
Hier laat ik jullie even meegenieten van dat randje, in de loop van de afgelopen maand op de foto gezet.